Özlemlere tutunmak, yaşanılmış yarım kalan hayaller. Büyük  bir umutla yola başladığın insanlarla yolların ayrılması. Çıkmaza girmesi ve veda etmek zorunda kalmak. Acaba bundan daha ağır bir yük var mıdır, insanoğlunun yüreğinde taşıdığı hiç eksilmeyen bir ağırlık. Yaşadıklarının bedelini ağrısını sızısını yaşamak yerine, yaşamak isteyip de yaşayamadığımız şeylerin ağırlığı altında ezilmek. Nasıl bir kaderdir bu hiç hayallerimizin yaşama olasılığının bile olmadığı geçmişe takılıp kalmak.

Geçmiş ve geleceği bütünleştirmek gerek belkide. Yada sadece tek bir yolda yürümeyi tercih etmek. Hangisinden vazgeçmek daha kolaydır. Kim bilebilir ki, varlığı ile hayatına anlam katanlar ve yoklukları ile hayatını zindana çevirenler. Ama nedense insanoğlu ikisinden de vazgeçemiyor. Belkide birazcık hayatı acılarla, yokluklarla, hüzünlerle ve umutsuzluklarla harmanlamayı seviyoruz. Hayat içinde çıkılmaz sorularla dolu. Kafamda deli sorular ama hepsi cevapsız yaşanılası bir hayat var önümde.

Makale : Mia